Imperium Rusowskie

Raport "RusUgol Azary"
«РусУголь» Азары

I. Cel raportu
Ocena możliwości eksploatacji złóż węgla kamiennego w rejonie Azarów, z uwzględnieniem warunków geologicznych, dostępności i prognozy ekonomicznej.

II. Lokalizacja i dostępność

Położenie: wieś Azary, teren niżej postawiony, mniej stabilny, ale możliwość zapakowania na barki.

Dostęp do wód powierzchniowych umożliwia zasilanie maszyn parowych i systemów odwodnieniowych.

Drogi lokalne wymagają wzmocnienia; przewidziane inwestycje w transport węgla do szlaków kolejowych.

III. Charakterystyka geologiczna

Warstwy węgla zalegają na głębokości 100–200 m.

Węgiel średniej jakości, niskosiarkowy, kaloryczność ok. 5000 kcal/kg.

Złoże nadaje się do eksploatacji metodą podziemną z szybem centralnym i systemem transportu linowego.

IV. Potencjał wydobywczy

Szacowane zasoby: 0,8 miliona ton.

Przewidywana wydajność początkowa: 120–150 ton dziennie.

Inwestycje wymagane: budowa szybu centralnego, systemu transportowego, wzmocnienie infrastruktury drogowej.

V. Wnioski i rekomendacje

Eksploatacja w Azarach jest opłacalna przy zastosowaniu metod podziemnych.

Konieczne inwestycje w infrastrukturę techniczną i transportową.

Projekt przyniesie spółce „Rusnieft” znaczące zyski oraz umożliwi rozwój przemysłowy regionu.

I. Centrum wydobywcze

Szyb centralny: umieszczony na wschodnich obrzeżach wsi, w miejscu najdogodniejszym dla eksploatacji złóż zalegających na głębokości 100–200 m.

System transportu linowego: prowadzący od szybu do placu składowego, ułatwiający przenoszenie węgla z głębszych poziomów.

Maszynownia parowa i kotłownia: usytuowane obok szybu, z dostępem do pobliskiego źródła wody.

II. Infrastruktura transportowa
Droga dojazdowa: wiodąca od kopalni na zachód, w stronę głównej szosy i stacji kolejowej.

Plac składowy i rampa załadunkowa: zlokalizowane przy drodze głównej, około 1,5 km od szybu.

Planowana bocznica kolejowa: w celu ułatwienia eksportu węgla bezpośrednio z Azarów do większych ośrodków przemysłowych.

III. Zabudowania pracownicze

Osada górnicza: kilkanaście drewnianych domków familijnych dla pierwszych 30–40 rodzin robotniczych.

Baraki tymczasowe: dla górników samotnych i sezonowych, zlokalizowane w pobliżu szybu.

Sklep kolonialny i karczma: pełniące rolę centrum życia społecznego osady.

Szkoła elementarna (w planach): w południowej części osady, z myślą o dzieciach górników.

Kaplica murowana: wzniesiona nieco wcześniej przez lokalną społeczność, znajduje się w centrum wsi.

IV. Infrastruktura techniczna

Warsztat ślusarsko-kowalski: przy szybie, do bieżącej obsługi urządzeń i wagoników.

Magazyn materiałów wybuchowych: usytuowany w lesie na północ od szybu, w odległości ok. 600 m, ze specjalnym zabezpieczeniem.

Zbiorniki wodne: w kilku punktach wsi, wykorzystywane do zasilania maszyn parowych i potrzeb mieszkańców.

V. Krajobraz i porządkowanie przestrzeni

Pola uprawne: głównie po stronie zachodniej i południowej wsi.

Drogi polne: dostosowane do cięższego transportu konnego i wozowego.

Zadrzewienia ochronne: planowane nasadzenia drzew przy granicy kopalni i osady, w celu ochrony przed pyłem i hałasem.