Imperium Rusowskie

I. Cel raportu
Ocena możliwości eksploatacji złóż węgla kamiennego w rejonie Kazekowskiej oraz wskazanie warunków geologicznych, ekonomicznych i infrastrukturalnych.

II. Lokalizacja i dostępność

Kazekowska położona jest nad morzem, co daje wyjątkową przewagę w transporcie wydobytego węgla drogą morską.

Naturalna zatoka ułatwia planowanie przyszłego nabrzeża przeładunkowego.

Połączenia lądowe ograniczone, ale możliwość budowy bocznicy kolejowej w głąb lądu stwarza dogodne warunki logistyczne.

III. Charakterystyka geologiczna

Złoża węgla występują w warstwach piaszczysto-gliniastych, zalegają głębiej niż w Ignacjewie i Azarach – 150 do 250 m.

Węgiel średniej jakości, o kaloryczności około 4800–5000 kcal/kg, niskosiarkowy.

Ze względu na głębokość i wilgotność terenu konieczne jest stosowanie metody podziemnej z systemem odwodnienia.

IV. Potencjał wydobywczy

Szacowane zasoby: ok. 1,5 miliona ton (więcej niż w Azarach i Ignacjewie).

Wydajność początkowa: 180–220 ton dziennie przy wykorzystaniu maszyn parowych i szybu głębinowego.

Transport surowca bezpośrednio do portu w Kazekowskiej umożliwia eksport morski do innych regionów.

V. Wnioski i rekomendacje

Eksploatacja złóż w Kazekowskiej jest opłacalna dzięki bliskości morza i możliwości transportu wodnego.

Konieczne jest zastosowanie rozbudowanego systemu odwodnienia z powodu wysokiego poziomu wód gruntowych.

Inwestycje w szyb głębinowy, maszynownię parową i nabrzeże przeładunkowe są kluczowe dla sukcesu przedsięwzięcia.

I. Centrum wydobywcze

Szyb główny: zlokalizowany około 1 km od linii brzegowej, w miejscu stabilnym geologicznie.

Plac składowy: połączony z szybem i nabrzeżem, przygotowany do przeładunku węgla na statki.

Maszynownia parowa i kotłownia: zbudowane z cegły, z dostępem do wody morskiej poprzez specjalne kanały chłodzące.

II. Infrastruktura transportowa

Droga wozowa: prowadząca od szybu do portu i dalej w głąb lądu.

Nabrzeże przeładunkowe: dostosowane do statków parowych średniej wielkości.
Planowana bocznica kolejowa: umożliwiająca transport węgla do Azarów i Ignacjewa.

III. Zabudowania pracownicze

Kolonia robotnicza: drewniane baraki i kilkanaście murowanych domów familijnych dla górników.

Baraki sezonowe: dla robotników najemnych pracujących przy transporcie i przeładunku.

Karczma i sklep: usytuowane w centrum kolonii.

Szkoła elementarna: planowana w północnej części osady.

Kaplica nadmorska: pełniąca funkcję religijną i społeczną.

IV. Infrastruktura techniczna

Warsztat mechaniczny: przy szybie, do obsługi maszyn górniczych i parowych.

Magazyn materiałów wybuchowych: wzniesiony z dala od kolonii robotniczej, w kierunku północnym.

Studnie i zbiorniki wodne: w kilku punktach, zasilające osadę i zakład.

V. Krajobraz i porządkowanie przestrzeni

Pola uprawne i łąki: pozostawione po zachodniej stronie miejscowości.

Drogi polne: przystosowane do ciężkiego transportu wozowego.

Pas drzew ochronnych: między kolonią robotniczą a placem składowym i szybem.