Księstwo Smargońskie (Смаргонское княжество) to księstwo stanowiące północną część Carstwa Rusowskiego. Jego stolicą jest miasto Smargońsk, zaś władzę książęcą sprawuje tu w imieniu Cara Książę Borys Zamycki.
Herb Księstwa Smargońskiego
Miasta
Smargońsk (Смаргонск) - stolica i największe miasto Księstwa Smargońskiego. Siedziba Księcia oraz administracji carskiej, odbywają się tu również zjazdy miejscowego bojarstwa. Mieszczanie produkują różnego rodzaju wyroby, głównie z drewna i skóry (meble, ubrania), zaś kupcy wyruszają stąd, by sprzedawać je w całym Carstwie i poza jego granicami.
Pałac Książęcy w Smargońsku
Kotowo (Котово) - najbardziej wysunięta na północ stolica gubernii w Księstwie Smargońskim. Leży na drodze łączącej Rusowię ze skarlandzką eksklawą Wschodniej Estelli. W przeciągu kilkudziesięciu lat Kotowo wyrosło z niezbyt wielkiego miasta stanowiącego własność rodu Kotowów najpierw na twierdzę, później na centrum przemysłu lekkiego o znaczeniu ogólnokrajowym.
Kotowo - widok na twierdzę
Ładyżeńsk (Ладыженск) - największy port i drugie największe miasto Księstwa Smargońskiego. Stanowi okno na świat dla całego regionu. Centrum produkcji kawioru i rybołówstwa, służy również jako ważne miejsce handlu oraz siedziba stoczni i Ładyżeńskich Zakładów Maszyn.
Ładyżeńsk - widok na port
Miełgród (Мелгород) - najbardziej wysunięta na południe stolica gubernii w Księstwie Smargońskim. Jest ważnym miejscem na szlaku łączącym region ze Sławogrodem resztą kraju. Choć podstawą gospodarki jest tu przemysł ciężki (hutnictwo), a większość mieszkańców stanowią pracownicy hut i fabryk mieszkający tu od max 2-3 pokoleń, miasto samo w sobie istnieje już od kilku stuleci. Nazwa Miełgród pochodzi od znajdujących się w pobliżu miasta wzgórz kredowych (ros. мел - kreda).
Miełgród - widok na Nowe Miasto
Przyroda
Księstwo Smargońskie porośnięte jest ogromną puszczą, zamieszkaną przez cały szereg dzikich zwierząt: niedźwiedzi, lisów, jeleniów, wilków, bobrów. Z tego też względu, myślistwo stoi w księstwie na bardzo wysokim poziomie; stąd na teren całego carstwa i państw sąsiednich sprzedawane są skóry oraz spławia się drewno.
Mieszkaniec Księstwa na polowaniu
Wschodnia część księstwa posiada dostęp do morza, dzięki któremu rozwija się tu również rybołówstwo. Mieszkańcy nadmorskich miast cieszą się carskimi przywilejami, które umożliwiają im połów ryb i produkcję kawioru.
Mieszkaniec Księstwa na polowaniu
Wschodnia część księstwa posiada dostęp do morza, dzięki któremu rozwija się tu również rybołówstwo. Mieszkańcy nadmorskich miast cieszą się carskimi przywilejami, które umożliwiają im połów ryb i produkcję kawioru.
Smargońscy rybacy
Historia
Ziemie dzisiejszego Księstwa Smargońskiego od niepamiętnych czasów były zamieszkiwane przez koczownicze plemiona zajmujące się głównie myślistwem. Przybycie na te tereny Rusowian kilka wieków temu zapoczątkowało czas wielkich przemian - rozwinęło się na szerszą skalę rolnictwo, miejscowa ludność zaczęła tworzyć pierwsze miasta i wsie (w tym Smargońsk jako stolicę), co ostatecznie doprowadziło do przyjęcia przez wszystkie smargońskie ludy rusowskiej tożsamości i języka, zjednoczenia się pod władzą księcia oraz wejścia w skład Carstwa Rusowskiego i przyjęcia wspólnej wiary prawosławnej.
Chrzest Smargońska
Powyższy opis będzie na bieżąco rozwijany