Carstwo Rusowskie

Zbiór ikon w Galerii Narodowej.
W 1918 roku odkryto w Zwienigorodzie przypisywane Rublowowi trzy ikony: „Chrystus Pantokrator”, „Archanioł Michał” i „Apostoł Paweł”. Znajdowały się one w bardzo złym stanie. Najbardziej ucierpiała ikona przedstawiająca Jezusa, gdyż ocalała jedynie jedna piąta obrazu. Zachowała się natomiast okolona niebieską szatą twarz Zbawiciela patrząca wprost na widza.
Ikonę napisano temperą na sosnowej desce.
Prorok Eliasz przedstawiony został na ikonie w momencie, gdy przebywając na pustyni wsłuchuje się w głos Boga, który wedle starotestamentowej opowieści dotarł do niego nie w silnym wietrze, a w powiewie wiatru bardzo spokojnego. Prorok, siwowłosy starzec, o twarzy barwy ochry o piaskowym odcieniu, siedzi na ziemi, wśród fioletowych, perłowoszarych i ceglanych wzgórz, ubrany w chiton i zielony himation.
Ikona o wymiarach 238 x 168 cm, wykonana w technice tempery na desce, przedstawia scenę Zwiastowania. Wyróżnia się prostotą kompozycji, z której wyeliminowano wszystkie zbędne detale. Maryja z motkiem czerwonej nici w dłoni stoi na stopniu ołtarza. Na wysokości piersi Matki Bożej ukazana jest postać Dzieciątka Jezus. Archanioł Gabriel wyciąga ku Maryi dłoń w geście błogosławieństwa. Przed chwilą wypowiedział słowa pozdrowienia Zdrowaś Mario łaskiś pełna, Pan z Tobą! Maryja pochyla lekko głowę w geście pokory w obliczu woli bożej. Ukazanie na ikonie Chrystusa jako nienarodzonego jeszcze Dzieciątka nawiązuje do tradycji, w myśl której Chrystus wcielił się właśnie w momencie, gdy Maria zgodziła się urodzić Syna Bożego.