Carstwo Rusowskie

Dzisiejsza uroczystość uświadamia nam, że wspólnota Kościoła zbudowana jest na fundamencie apostołów. Pośród apostołów szczególne miejsce zajmowali św. Piotr i św. Paweł, których wspominamy w liturgii. Już na początku modlimy się słowami kolekty, wyrażając tę prawdę: „Boże, Ty nam dałeś dzień świętej radości w uroczystość apostołów Piotra i Pawła, spraw, aby Twój Kościół wiernie zachowywał naukę Apostołów, od których otrzymał zaczątek wiary”.
Szymon po wyznaniu wiary w Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego otrzymuje nowe imię i nowe zadania. Ma stać się Piotrem, czyli skałą (opoką), na której będzie zbudowany cały Kościół. Otrzymuje także klucze do królestwa Bożego. Jest to symbol przekazania władzy, którą Piotr będzie sprawował w Kościele. Będzie dysponował władzą sługi, to znaczy będzie kierował i rozporządzał domem swojego Pana zgodnie z Jego wolą, ale także zgodnie z własnym odpowiedzialnym rozeznaniem.
Szaweł, młody i wykształcony wyznawca prawa mojżeszowego, któremu ukazał się Zmartwychwstały Pan pod Damaszkiem, stał się Jego świadkiem. Św. Paweł stał się uczniem Chrystusa i Jego głosicielem dla wszystkich narodów. Był mistykiem cały zanurzony „w Chrystusie”. W ten sposób łączył w sobie to, że był prorokiem, trzeźwym myślicielem o szerokich perspektywach, człowiekiem umiejącym wymagać i jednocześnie być tolerancyjnym.
Prośmy słowami dzisiejszego uroczystego błogosławieństwa, „aby Bóg umocnił naszą wiarę”, niech pobudzi nas do dawania chrześcijańskiego świadectwa, „abyśmy zyskiwali braci dla Chrystusa”, a święci apostołowie Piotr i Paweł niech nam „pomogą dojść do ojczyzny, do której weszli przez męczeństwo”.