Carstwo Rusowskie

Wszystkie wyznaczone jednostki dotarły nad granicę Kartwelii.
Oddziały rozłokowały się w wyznaczonych rejonach i oprócz ćwiczeń, pilnowały granicy i pomagały uchodźcom.

Wszyscy byli w stanie podwyższonej gotowości.

Wojsko stara się nieść pomoc medyczną i żywnościową uchodźcom. Osoby chore natychmiast zostają odesłane do szpitali.

Zgodnie z rozkazem Monarchy oddziału carskie przekroczyły granicę Kartwelii. Tylko na jednym posterunku granicznym, ktoś otworzył ogień. Po oddaniu kilku strzałów uciekł. Wszędzie indziej nasze oddziały witane są z radością przez ludność. Wszyscy mieszkańcy są wygłodniali, zmęczeni chorzy. Intendentura wydaje jedzenie, a opieka medyczna zajmuję się potrzebującym.
W każdej miejscowości witają nas z radością, niestety to opóźnia marsz naszych oddziałów.

Oddziały nasze poruszają się w głąb trzema w trzech głównych kierunkach.
Kontakt pomiędzy kolumnami zapewnia kawaleria.
Ludność nadal nas bardzo życzliwie przyjmuje.

Nad ranem oddziały naszej jazdy napotkały grupę około 50 anarchistów, którzy chcieli stawić opór nad rzeką.



Ułani poszli do szarży. Po zabiciu dowódcy anarchiści natychmiast się poddali.
W potyczce naszych był pięciu rannych anarchistów 5 zabitych 12 rannych. Rannych odesłano do szpitala, a jeńców na tyły.

Gdy kolumna jeńców przechodziła przez wieś, wszyscy mieszańcy rzucili się na jeńców z kamieniami, widłami, i kijami. Zanim nasza obstawa uspokoiła wieśniaków, następnych paru anarchistów zostało rannych lub kontuzjowanych.

Dywizja Grenadierów jest w drodze do stolicy, a 7 DP podeszła pod Kusar

7 DP zajęła Kusar. Oczyściła miasto z resztek anarchistów, którzy przebywają pod carską strażą.
Radość mieszkańców była ogromna.



Nasze wojska na prędcę przygotowały defiladę.
Następnie w mieście pozostały dwa bataliony, a reszta dywizji ruszyła dalej.

8 DP podeszła pod Zaki. Przed miastem napotkała konny oddział w silę około 100 ludzi, którzy nieskładnie otworzyli ogień. Nasi natychmiast odpowiedzieli. Doszło do wymiany strzałów. z jednej i z drugiej strony byli ranni. Nasze oddziały rozwinęły się do ataku, a artyleria oddała strzały.



Gdy pociski zaczęły rozrywać się w wśród anarchistów, wielu padło, a reszta uciekła w popłochu goniona kulami wystrzelonymi przez naszych piechurów.
Mamy dwóch zabitych i 9 rannych, na polu walki poległo ponad 30 anarchistów, do niewoli wzięto 53, większości rannych.
Droga do miasta stała otwotem.

Na powitanie wojsk carskich z Zaki wyszła procesja. Po przywitaniu, oddziały nasze weszły do miasta przy biciu wszystkich dzwonów



Następnie odprawione zostało nabożeństwo za uratowanie miasta i jego ludności.
W mieście zostanie jeden batalion dla obrony ludności, zostanie on wzmocniony oddziałami samoobrony mieszkańców.

Oddziały jazdy będące przy 1 Dywizji Grenadierów, powyżej stolicy przeszły wpław rzekę i zaczęły okrążać ją od północy.
W tym samym czasie grenadierzy przygotowywali się do ataku w dwóch miejscach.
Około godz. 10,00 z Tajlati przybyła delegacja Rady miasta na czele z Prezydentem stolicy, i oznajmiła, że Władze Anarchistów opuściły miasto, bramy są otwarte i mieszkańcy serdecznie zapraszają wojska carskie.
Natychmiast do Tajlati weszły dwa pułki piechoty na czele z dowódcą dywizji, wszyscy w galowych mundurach.



Ludność z kwiatami witała wkraczające wojska

Do granicy dotarły 3 i 4 DP.
Natychmiast artyleria została zaokrętowana na statki i popłynęła do Taljati. Piechota pomaszerowała w szybkim tempie.

7 DP podeszła pod Artumi, z powodu nocy nie próbowano atakować miasta.

8 DP kieruje się w kierunku Erwań